wczasy, wakacje, urlop
22 czerwca 2012r.
REZERWATY PRZYRODY POŁOŻONE POZA OPISANYMI SZLAKAMI TURYSTYCZNYMI, Większość rezerwatów przyrody naszego województwa została przedstawiona przy opisie poszczególnych szlaków turystycznych. Dla zapoznania czytelnika z wszystkimi rezerwatami przyrody województwa gdańskiego podaję poniżej według kolejności, w jakiej ujęte sq w rejestrze wojewódzkim, krótki opis tych, przez które nie prowadziły trasy turystyczne. Smolne Błoto. Pomiędzy Sianowem a Pomieczynem w miejscowości Sianowska Huta znajduje się torfowisko przejściowe Smolne Błoto. Torfowisko to było niegdyś torfowiskiem wysokim. Obecnie, zapewne na skutek osuszenia, przechodzi w bór bagienny z sosną i brzozą. W pokrywie, w miarę postępującego osuszania, wełnianka ustępuje bagnu zwyczajnemu, borówce bagiennej, wrzosowi i żurawinie. Dziś w rezerwacie o powierzchni 44,72 ha możemy jeszcze spotkać partie bagienne prawie bez drzew, występujące w południowej i środkowej części torfowiska, dalej -partie bagienne z karłowatą sosną 100-Ietnią w runie z wełnianką, wrzosem, bażyną, bagnem zwyczajnym, żurawiną, borówką brusznicą i innymi oraz w części zachodniej — partie boru świeżego z sosną i brzozą 50-letnią. Orle. Pomiędzy drogą Orle-Garczyn, a Jeziorem Dużym, tuż za ogrodzeniem byłej leśniczówki Orle wydzielono fragment lasu mieszanego o powierzchni 1,56 ha z okazałymi dębami. Dęby w wieku około 250 lat, a niektóre i starsze, są zdrowe i powinny zachować się jeszcze wiele lat. Obok dębów występuje pojedynczo klon, lipa, grab, brzoza i świerk. W południowej części znajdują się kępy świerka, brzozy i sosny w wieku 50—60 lat. Opalenie Dolne. Rezerwat obejmuje część oddziału 287 leśnictwa Opalenie i ciągnie się wzdłuż szosy Opalenie - Mała Karczma. Teren rezerwatu jest bardzo zróżnicowany pod względem geomorfologicznym. Część jego powierzchni porasta 50-60-letni las świerkowy o ubogim składzie florystycznym. Resztę zajmuje las mieszany różnowiekowy o bogatym podszyciu. W rezerwacie tym występuje m.in. pluskwica cuchnąca, dziś bardzo rzadka już roślina. Wiosło Małe. Rezerwat ciągnie się wzdłuż lewego brzegu Wisły w kierunku północno-wschodnim od miejscowości Wiosło Małe i częściowo obejmuje zbocza doliny Wisły. Teren pod względem geomorfologicznym urozmaicony jest kilkoma wąwozami, wciętymi w zbocze doliny. Na terenie rezerwatu występuje przeważnie bór mieszany w wieku 79-110 lat, rzadziej las mieszany. Wśród drzew przeważa sosna, miejscami występuje dąb, pojedynczo -lipa, grab, klon, modrzew, rzadziej świerk, na zboczach — grochodrzew, osika, olcha. Podszycie miejscami dość zwarte składa się z lipy, szakłaku, grabu, dębu, leszczyny i trzmieliny brodawkowatej. We florze zielnej znajdujemy duże skupienia roślin stepowych lub rzadkich leśno-stepowych. Występuje tam dzwonecznik wonny, wężymord stepowy, gorycz sina, pszczelnik wąskolistny, lepnica zielonawa i goryczka krzyżowa. Tym roślinom towarzyszy wiele innych gatunków typowych dla zbiorowisk pontyjskich. Opalenie Górne. Wzdłuż szosy Opalenie — Mała Karczma rozciągają się lasy mieszane, które należały niegdyś do najcenniejszych partii leśnych okolicy Opalenia. Część z nich została wycięta, a z pozostałych wyłączono najcenniejsze fragmenty. Jednym z nich jest maleńki rezerwat o powierzchni 1,62 ha w oddziale 324. Występuje tam drzewostan w wieku 120-140 lat składający się z sosny, dębu, grabu, lipy, klonu zwyczajnego. Pojedynczo rośnie buk i świerk oraz (tylko nad potokiem) wiąz. Teren rezerwatu geomorfologicznie silnie zróżnicowany obejmuje zbocze doliny, na którym można wydzielić terasę dolną, skupiającą pod okapem drzew liściastych roślinność cieniolubną, i terasę górną, na której rosną gatunki światłożądne. W związku z odmiennymi warunkami naświetlenia we florze zielnej występują dwie różniące się bardzo w składzie gatunkowym strefy. I tak w miejscach silnie nasłonecznionych rosną: groszek wielkoprzylistkowy, pięciornik biały, bodziszek czerwony, jaskier wielokwiatowy, wyka kaszubska, a wewnątrz lasu poza pospolitymi gatunkami występują: rutewka orlikolistna, orlik pospolity, wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów. Białogóra. Rezerwat znajduje się na terenie lasów państwowych nadleśnictwa Choczewo obok miejscowości Białogóra. Teren rezerwatu stanowi fragment nadmorskiego boru bagiennego, który otacza dwa rozległe obniżenia terenu położone na zapleczu wydm. W obniżeniach tych w okresach wiosennych i częściowo letnich zatrzymuje się woda. Podłoże w zagłębieniach stanowi piasek pokryty w niektórych miejscach kilkucentymetrową warstwą mułu lub torfu. Odczyn podłoża jest kwaśny, jest to siedlisko skrajnie oligotroficzne. Stwierdzono tu występowanie wielu rzadkich dla flory polskiej gatunków, a charakterystycznych dla zbiorowisk atlantyckich. Do najciekawszych roślin należy zaliczyć: wrzosiec bagienny, przygiełkę brunatną, ponikło wielołodygowe, brzeżycę jednokwiatową, woskownicę europejską, wełniankę i trzy gatunki rosiczki. Zbiorowiska tego typu na terenie Polski są wielką rzadkością i osiągają tu swoją wschodnią granicę zasięgu. Staniszewskie Zdroje. Rezerwat znajduje się w miejscowości Sianowo, w nadleśnictwie Kartuzy i obejmuje teren o niezwykle urozmaiconej konfiguracji powodującej zróżnicowanie naturalnych zespołów leśnych. Najcenniejszy jest łęg olszowy porastający dno dużego zagłębienia. Teren jest bardzo silnie nawodniony przez cały rok, pocięty licznymi strumieniami. Drzewostan, na który składa się niemal wyłącznie olcha czarna w wieku około 120 lat, jest całkowicie naturalny, o strukturze nie naruszonej przez zabiegi gospodarcze. Łęg otaczają z trzech stron strome zbocza porośnięte buczynami. Drzewostan jest wyłącznie bukowy, około 140--letni. Niewielkie powierzchnie w górnej części zboczy zajmuje najuboższy florystycznie zespół kwaśnej buczyny. Na wysoczyźnie i w partiach krawędziowych wykształca się miejscami las bukowodębowy z niewielkim udziałem sosny. Z roślin chronionych na terenie rezerwatu występują: obuwik, bluszcz, gnieźnik leśny, widłak wroniec, widłak goździsty, wawrzynek wilczełyko. Znamienną cechą flory omawianego terenu jest występowanie licznych gatunków o górskim i podgórskim charakterze. Należą do nich: skrzyp olbrzymi, manna gajowa, jasnota plamista, tojeść gajowa, kozłek brzozowy, widłak wroniec, niezapominajka leśna. Wiosło Duże. Dawniej oba rezerwaty - Wiosło Małe i Wiosło Duże stanowiły jeden rezerwat o znacznie większej powierzchni. Po przeprowadzeniu ściślejszych badań odstąpiono od koncepcji tworzenia jednego dużego rezerwatu. Powstały dwa o łącznej powierzchni znacznie mniejszej. Rezerwat Wiosło Duże leży na południe od miejscowości o tej samej nazwie. Rezerwat tworzy las mieszany, porastający zbocza doliny Wisły na lewym brzegu. Z drzew należy wymienić sosnę, dąb, grab, klon, osikę, lipę, brzozę i świerk w wieku od 60-100 lat. W podszyciu występuje leszczyna, wiciokrzew, a w miejscach bardziej oświetlonych berberys, tarnina, kalina i kilka gatunków róż. W runie z roślin leśno--stepowych spotykamy wężymord stepowy, głowienkę wielokwia- tową, czosnek skalny, przełącznik kłosowy i inne. Oba wymienione rezerwaty uzupełniają się wzajemnie i tworzą jeden z najciekawszych obiektów florystycznych, w których występuje roślinność pontyjska.
wczasy, nad morzem, natura