Pokoje na Wczasy

Słowiński Park Narodowy

26 czerwiec 2012r.

Słowiński Park Narodowy - inne osobliwości przyrodnicze. Wszelkie wzmianki o Słowińskim Parku Narodowym kojarzą się zwykle z widokiem ogromnych wydm wędrujących, niosących zagładę wszelkiej roślinności. Ogromne wydmy ruchome zwane też "Białymi Górami" przemieszczają się wzdłuż mierzei, oddzielającej jezioro Łebsko od morza. Wydmy ruchome zajmują na Mierzei Łebskiej powierzchnię kilkuset hektarów. Najwyższa z nich - to Łącka Góra (ok. 42 m npm). W Czołpinie jest znana jeszcze wyższa wydma (56 m npm) lecz ustalona (utrwalona) już lasem. Obok wydm, zasadniczym elementem Parku są dwa osobliwe jeziora: Łebsko - największe jezioro przybrzeżne. Przepływa przez nie rzeka Łeba, która w czasie sztormów, często płynie w stronę lądu. Poziom wody w jeziorze jest tylko o 30 cm wyższy od poziomu morza. Napotyka się tu wielkie bogactwo ptactwa wodnego i błotnego. Charakterystycznym gatunkiem jest łabędź. Na południowo-zachodnim brzegu jeziora Łebsko położona jest osada Kluki, gdzie żyją jeszcze Słowińcy. Gardno - bardzo płytkie (do 3 m) jezioro ze znana wyspa "Kamienna". Podłożem wyspy jest torf. Przez jezioro przepływa rzeka Łupawa. Między tymi jeziorami położone są dwa małe jeziora, tzw. "Wielkie Długie" i "Małe Długie". Pomiędzy nimi rozciągają się ciekawe torfowiska i łąki. Ze szczytu wydmy ,Łącka Góra" rozciąga się niezapomniany widok błękitu nieba, turkusowa płaszczyzna morza, jasne góry piasku i szmaragd rozległego jeziora Łebsko. Pasma lasów, białe plamy wydm i dalekie morze - to główne komponenty tego pięknego krajobrazu. Wśród roślinności wybrzeża do osobliwości przyrodniczych bez wątpienia zaliczyć należy: - babkę nadmorską - jarnika solankowatego - wrzośca bagiennego - woskownicę europejską - malinę maroszka - ponikło wielołodygowe - bażynę czarną - kosaćca syberyjskiego - mieczyka dachówkowatego