Pokoje na Wczasy

wczasy, wakacje, urlop

Szlak turystyczny - Kąty Rybackie

22 czerwiec 2012r.

W odległości 4 km na wschód od Sztutowa położona jest nad Zalewem Wiślanym wieś Kąty Rybackie. W sąsiedztwie wsi w kierunku północno-wschodnim na terenie lasów państwowym znajduje się rezerwat przyrody o tej samej nazwie. Rezerwat stanowi drzewostan sosnowy w wieku 120-160 lat ze smugq sosny 100-let-niej od północy, wykorzystywany jako miejsce lęgowe kormoranów i czapli siwych. W zwartym drzewostanie miejscami występują luki. Teren rezerwatu jest pagórkowaty, wydmowy, a runo charakterystyczne dla boru sosnowego świeżego. Kormorany występowały dawniej często. Zostały jednak wytępione, gdyż wyrządzały rzekomo duże szkody w rybostanach wód otwartych. Obecnie kormoran czarny gnieździ się bardzo nielicznie na Pomorzu i Mazurach. Występuje zwykle w towarzystwie czapli lub mew. Ptak ten należy do znakomitych nurków. Potrafi zanurzyć się na głębokość 10 m i może przebywać pod wodą około 70 sekund. Żerując nad morzem łowi najchętniej flądry, na wodach słodkich do jego ulubionego przysmaku należy węgorz. Na podstawie dokładnych obserwacji stwierdzono, że dziennie zjada nie więcej niż 3U kg ryb, a więc jego okrzyczana żarłoczność nie ma uzasadnienia. Kormoran czarny buduje gniazda najchętniej na wysokich drzewach lub skałach. W maju lub czerwcu składa jaja, które wysiaduje samica przez 4 tygodnie. Rola samca w wysiadywaniu jaj jest pomocnicza. Karmieniem młodych zajmują się oboje w jednakowym stopniu. Po miesiącu młode zaczynają latać. Po odchowaniu młodych kormorany zaczynają koczować w okolicy. W zimie odlatują dość daleko od swych lęgowisk, do których wracają zwykle w marcu. Jadąc dalej w kierunku Krynicy Morskiej mijamy w odległości 0,8 km w kierunku północno-wschodnim od wsi Przebrno rezerwat przyrody Buki Mierzei Wiślanej należący do nadleśnictwa Elbląg. W rezerwacie tym występuje buk w wieku 100-200 lat, sosna, świerk i pojedynczo grab. Kilka zaklęsłości terenu zajmuje czarna olcha. Wiek drzew (poza bukiem) wynosi 100 lat. Z gatunków sztucznie wprowadzonych należy wymienić modrzew europejski i sosnę wejmutkę. W podszyciu występuje jarzębina, kruszyna, brzozy - brodawkowata i omszona. Rezerwat został utworzony w celu zachowania jedynego naturalnego stanowiska buka na Mierzei Wiślanej. Krynica Morska jako kąpielisko zaczęła rozwijać się po wprowadzeniu w 1841 r. regularnej żeglugi parowej pomiędzy Elblągiem a Królewcem. W dniu 3 maja 1945 r. została wyzwolona przez wojska Armii Radzieckiej. W czasie wyzwalania broniący się rozpaczliwie Niemcy wysadzili w powietrze latarnię morską zbudowaną w latach 1894-1895. Nową latarnię morską o 27-metro-wej wieży wybudowano w 1951 roku obok ruin starej. Widzialność światła w dobrych warunkach atmosferycznych wynosi 19,5 mili morskiej. W latarni znajduje się zbiór rzadkich okazów bursztynu. Z Krynicy Morskiej wracamy przez Stegnę, Nowy Dwór Gdański, Kieżmark do Gdańska. Jadąc tą trasą przejeżdżamy przez Żuławy delty Wisły odgraniczone od Morza Bałtyckiego wałem wydmowym Mierzei Wiślanej. Żuławy obejmują w całości obszar ponad 160 tysięcy hektarów, który powstał na powierzchni dawnego zalewu morskiego. Żuławy Wiślane dzielimy zwykle na mniejsze jednostki, zwłaszcza obecnie, gdy Wisła stała się granicą województwa gdańskiego i elbląskiego. Zachodnie tereny położone pomiędzy krawędzią Pojezierza Kaszubskiego a Wisłą, o powierzchni około 40 tys. ha, w tym 8200 ha depresji, nazywamy Żuławami Gdańskimi. Tereny położone między Wisłą a Nogatem, o powierzchni 88 tys. ha, w tym 16 100 ha depresji, nazywamy Żuławami Wielkimi. Tereny położone pomiędzy Nogatem a krawędzią Wysoczyzny Elbląskiej, powierzchni około 38 tys. ha, w tym 16 600 ha depresji dochodzącej do -1,8 m koło jeziora Druzno, nazywamy Żuławami Elbląskimi. Nazwa Żuławy pochodzi od żułu - "namułu leśnego", jak podaje Aleksander Bruckner w "Słowniku etymologicznym języka polskiego". W dawnych czasach na żyznych glebach Żuław znajdujących się powyżej poziomu morza rosły lasy liściaste, które przetrwały częściowo do XIX w. Stąd wiele nazw miejscowości pochodzi od nazw drzew, np.: Cedry Wielkie, Osice, Grabina. Początek osadnictwa na Żuławach przypada na XIII w. Osadnicy swą działalność rozpoczęli od sypania wałów wzdłuż Wisły Nogatu. Ważną rolę odegrali osadnicy pochodzenia holenderskiego i cystersi. Przez wiele lat wykorzystywano wiatraki oraz urządzenia ślimakowe i koła do odwadniania tych terenów. Potem zaczęto wprowadzać maszyny parowe i pompy. Następnie zamiast maszyn parowych zaczęto używać silników spalinowych, by ostatecznie wprowadzić silniki elektryczne. Cały skomplikowany system wałów i pomp zabezpiecza Żuławy przed ponownym zalaniem. Warunkiem wysokiej wydajności gleb żuławskich jest sprawne funkcjonowanie systemu melioracyjnego. Zniszczenie tych urządzeń przez wycofujące się wojska hitlerowskie spowodowało zatopienie znacznych obszarów (około 100 tys. ha), a tym samym wyeliminowanie ich z produkcji rolnej. Szybkie przywrócenie żyznych terenów gospodarce rolnej to wielkie osiągnięcie Polski Ludowej. Miarą zainteresowania rządu Żuławami jest Uchwała Komitetu Rady Ministrów z 1962 r. dotycząca planu rozwoju Żuław delty Wisły. Na mocy uchwały realizowane sq na terenie Żuław Gdańskich zadrzewienia fitomelioracyjne. Zgodnie z dokumentacją miano założyć: 96 km pasów I rzędu szerokości 30 m na powierzchni 285 ha; 80 km pasów II rzędu szerokości 20 m na powierzchni 160 ha i 350 km pasów III rzędu szerokości 8 m na powierzchni 280 ha. Zadrzewienia te są wprowadzane obecnie na pasach o zmniejszonej szerokości (I rzędu do 20 m, II rzędu do 10 m, i III rzędu do 6 m). Szkoda, że równolegle z wprowadzaniem zadrzewień nie są prowadzone badania naukowe, które potwierdziłyby słuszność teoretycznych założeń.

ocena 4,1/5 (na podstawie 18 ocen)

Wybierz się na urlop do polskich, nadmorskich kurortów.
Kąty Rybackie, nad morzem, Żuławy